32 posty z tagiem "teatr"

Jakiś czas mnie tu nie było, bo w ogóle mam wątpliwości co tego bloga. Chociaż może tu nie o nie idzie o to, co wobec niego mam, ale bardziej czego nie mam. A nie mam w sumie chęci ani czasu. I to nie jest tak, że doznaję jakoś mniej, tylko jakoś się tym podzielić nie mam czasu. A i Wy, rzesze fanów, miliony internautów, nie piszecie jak kiedyś, nie namawiacie, nie zrzucacie się na patronajtach…

No ale nadarzyła się okazja, co zawsze warto, bo premiera w jednym z teatrów w zasięgu to zawsze warto. Tym bardziej że premiera wygrała z inną ważną dla mnie imprezą, czyli Wyjściem, na którym w tym roku nie byłem, za co Wyjście niniejszym przepraszam. Ale do premiery.

Byłem w końcu na Gusłach. W Lubuskim teatrze na dużej scenie w drugim, czyli pierwszym rzędzie. Gusła miały premierę w styczniu zeszłego roku i jakoś przez tak przez rok albo mi coś wypadało, albo Lubuskiemu. Nie mogliśmy się jakoś zgrać czasowo. No ale dotarłem, no i nie żałuję, jest się czym pozachwycać.

zdjęcie pochodzi z profilu FB Teatru Lubuskiego

Mam jeszcze cały czas możliwość legalnie i bez cringe’u chodzić do teatru na spektakle dla dzieci. Możliwość ma prawie osiem lat i teatr również bardzo lubi dlatego też, kiedy zasięgu teatralnym, pojawia się jakiś spektakl dla dzieci, to korzystamy.

zdjęcie popadianek pochodzi z oficjalnego profilu teatru

To już drugi raz w dość niedługim czasie (2 lata), kiedy polska szlachta jest mordowana na legnickiej scenie. Nie, żeby jakoś mnie to szczególnie smuciło, wręcz przeciwnie, oglądam to z niesłychaną przyjemnością.

zdjęcie pochodzi z profilu Facebookowego teatru im. Modrzejewskiej

Ray Bradbury to autor, dzięki któremu wiem, w jakiej temperaturze palą się książki. Trochę przypadkiem poznałem zupełnie innego Bradburego, w zupełnie innym języku, który też słyszałem na żywo pierwszy raz w życiu.

Trochę przypadkiem, bo nie do końca planowałem wyjazd do Legnicy, ale w oczekiwaniu na monodram Joanny Gonschorek we fułaje, otrzymałem byłem zaproszenia na finał białoruskiej rezydencji u Modrzejewskiej. No to pojechałem.

Ja naprawdę myślałem, że to będzie spektakl o pogodzie. Zapowiada się piękny dzień, mówi do mnie afisz. Na scenie ściana telewizorów. Wszystko wskazuje na to, że będzie o pogodzie. Bohaterka zaczyna od tego, że wzięła wolny dzień. Przecież to aż krzyczy, że będzie o pogodzie.

fot. Filip Wierzbicki, zdjęcie z oficjalnej strony spektaklu Wrocławskiego Teatru Współczesnego.

W Legnicy byłem tym razem. W teatrze. Warto było. Bardzo warto.

Trzeba zacząć od dramatu i dramaturga. Świetny pomysł na dramat, zresztą sam kiedyś wpadłem na podobny. Z tą różnicą, że na razie nie napisałem nic prócz szkiców postaci. Filip Zawada napisał. To był pierwszy dramat, jaki napisał i wziął i wygrał konkurs. Konkurs wygrał we Wrocławiu, ale spektakl już to współpraca Wrocławskiego Teatru Współczesnego i Modrzejewskiej z Legnicy, gdzie miałem ogromną przyjemność go oglądać i gdzie przyniósł mi dużo emocji.

źródło

Byłem wczoraj na chwilę w latach osiemdziesiątych. Straszne to czasy były.

Na wycieczkę do swoich wspomnień zabrał mnie Maciej Archon Michalski.

Ale po kolei.

źródło zdjęcia

W teatrze byłem i chciałem się podzielić doznaniami, ale to tydzień temu było i jakoś tak zleciało. W ogóle to się zastanawiałem, czy powinienem pisać o teatrze. Przy całej tej chujowej wojnie może powinienem pisać o wojnie. Ale akurat na wojnie znam się jeszcze mniej niż na teatrze. W ostatnim Tygodniku Kulturalnym usłyszałem też kilka argumentów za tym, żeby jednak mówić o sztuce nawet w czasie wojny.

źródło: http://teatr.zgora.pl/project/to-wiem-na-pewno/

Dużo ostatnio o teatrze. Bo i dużo w teatrze się dzieje. Takie czasy, wybiegamy trochę jak z wiadrem nałapać deszczówki, bo na horyzoncie czai się susza. Ale nie po to wróciłem do blogowania, żeby marudzić. No, więc byłem na premierze znowu. W Zielonej Górze, ale trochę w Jeleniej.

O teatrze w Jeleniej Górze słyszałem dużo dobrego swego czasu. Moja wieś ma zresztą pewne teatralne powiązania z Jelenią. Do samej Jeleniej Góry mam też duży sentyment. Tyle, że trochę za daleko mam żeby wyskoczyć na wieczór do teatru i z powrotem. No, ale jak to mówią, góra z górą się nie zejdzie, ale teatr z teatrem owszem. Jelenia z Zieloną zrobiły spektakl wspólnie i właśnie na Zielonogórską premierę dotarłem.