zdjęcie z profilu [FB Teatru](zdjęcie z profilu FB Teatru)
Było nie było, jest to dla mnie pewien rodzaj powrotu i chociaż myślałem, że niekoniecznie wszytko pamiętam, to byłem w stanie odtworzyć w głowie cały tekst. Co znacznie utrudnia odbiór. I taki zawodowy aktor to chyba nie bawi się dobrze w teatrze, a przynajmniej nie na sztukach, w których też gra…
zdjęcie autorstwa Karola Budrewicza, pochodzi z profilu FB Teatru
Pomimo, że mechanizmy zachodzące w psychice działają dziś dokładnie tak samo, a stany umysłu nie zmieniły się jakoś szczególnie, można ten tekst bardzo łatwo popsuć. Można by go wręcz odczytać jako dziaderstwo i marudzenie boomera, bo tam są pułapki. Nowakowi udało się ich uniknąć. No i powstał niezły kawał teatru.
*…przede mną —*mówi Bąkowski w utworze Serduszko. I jest to kawał tak dobrej poezji, że w zasadzie to chyba powinienem tylko przepisać te wiersze tutaj i dać sobie spokój.
To projekt (w połowie) Wojtka Bąkowskiego, którego możecie kojarzyć chociażby z duetu Niwea. To jest artysta z Poznania ten Bąkowski (co jest jednym z niewielu pozytywnych aspektów Poznania). Jako artysta działa na wielu różnych polach i ma dość bogatą wikipedię, której nie będę przepisywał. U mnie hasło Bąkowski otwiera klapkę ze znakomitą melorecytowaną poezją. Tym bardziej czekałem z niecierpliwością, kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze informacje o płycie Gerdy, a już po pierwszym singlu na YT wiedziałem, że wypełni mi duszę na dłuższą chwilę.
zdjęcie z oficjalnego profilu FB Teatru
Państwo biorą udział w swego rodzaju eksperymencie, bo ja jeszcze nigdy tego nie robiłam wcześniej. Mówi do nas Agda i każe nam się przedstawiać dodając na końcu takie hahaha. No i nie ma czwartej ściany, bo i teoretycznie nie ma też pozostałych trzech, bo nie jesteśmy w teatrze, tylko w garderobie, gdzie odbywa się meta-teatr.
Fot. Karol Budrewicz — zdjęcie pochodzi z oficjalnego profilu FB teatru
Ja tych dziejów tego grzechu kompletnie nie znałem, co z jednej strony bardzo utrudnia odbiór, ale z drugiej, czystość umysłu nieskażona znajomością tematu nadaje tak przedstawionemu tekstowi nowe możliwości interpretacyjne. Nawet czasem może wbrew woli i chęci autorów przedstawienia.
piękne rorschachowe serce z okładki programu
Jeżeli baśń, z całym jej baśniowych charakterem, wrzucimy w codzienność realnego świata, i zrobimy to dobrze, to ta magia, którą tak uwielbiamy, zacznie nagle zwyczajnie przerażać. To stara prawda jest, bo baśnie są w pewnym sensie przerażające, ale fascynują nierealnością. Paweł Wolak dał nam baśń realną, codzienną. Studenci Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych ubrali ją w pełną strachu i obłędu ale znakomitą przy tym oprawę.
Zdjęcie pochodzi z oficjalnego profilu FB
No więc, chodzi głównie o to, że nie jest to jakaś szczególna dla tych akurat muzyków sytuacja. Taka kolacja wyglądałaby podobnie, gdyby miał się spotkać Beckett z Joyce'm czy Picasso z Rembrandtem. Jest to pewna uniwersalna historia, która zdarza się w różnych konfiguracja, ale zawsze będzie przebiegać podobnie.
kadr z serialu
Tak, tak. Długo czekałem na jakiś porządny serial w post apokaliptycznych klimatach. Oczywiście ostatnimi czasy postawie takich produkcji niesamowicie dużo, ale jakoś bardzo szybko mnie zniechęcają. To po części trochę klęska urodzaju, bo w najtisach wiele bym oddał za seriale, które teraz komentuję teraz cichym podnosowym meh.
zdjęcie Kamila Derdy pochodzi z oficjalnego profilu Teatru Lubuskiego
Tego tytułu nie ogarnąłem. Mam wrażenie, że mi coś ucieka. Agon to rodzaj igrzysk na cześć Boga, tu może Erosa, bo i hymn na jego cześć wybrzmiał w spektaklu. Nie przekonuje mnie to jednak, będzie mnie to drążyć. Jadąc do Zielonej, rozmawialiśmy i padło takie podejrzenie, że Antygona będzie mężczyzną. Podejrzenie nietrafione, ale za to przedstawienie nieprzeciętne.
bardzo stary obrazek
Spróbuję odtworzyć tok myślowy. Zresztą nie jest jakiś skomplikowany, raczej oczywisty jest.